ve bilgeydi bu dağlar cevherini açarak anlayana
kayayı zarif taşları arif kılandı
…
Oysa dönmek, bir ihtimal bile değildi. Ölmeye gidiyordum. Dağdaki her gün bir ömre bedeldi
benim için. Kaç gün kalırsam, o kadar insan kadar yaşamış olacaktım. Bir ay mı? Azdı, ama yine
de yeterdi. Bir yıl mı? Mucize olurdu bu. Gözüm arkada kalmazdı. Ölmeye, ilk adımda ölümü
kabul ederek gitmeye şartlanmıştım. Yarın ne olacaktı, bilmiyordum; umurumda da değildi.
Sade ...