DINYA YA MIN A GERM DINYA YA WAN A SAR

Mîna çiyayekî perên xwe vekirin. Heçku dê hemû sûskewên dinyayê lê bilûsin û dê hemû destên ku di valahiyê de qerisîne, pê germ bibin.

Mirov îlem li ber paxilekê germ dibû û îlem piştek diviya jê re; germ û aram. Da ku tê de binve. Heke dil biqerise û tîhna wê paxila hezê, wê singa evînê seh neke, li nav doşek û lihêfên qedîfe her qerisîye, her cemed e her bi sirê dibihûre… Sir dibihûre, sir digire. Sir diqerêse, dil dike asin, dil dike kevir.

Min dî got: Dinyaya min a biçûk û germ.. Çimkî Min dizanibû kengî ruhê min li ber ba û sermayê biqerise, destekî dostane xwe ber min ve dikir. Destê wî dostî.. Wî dostê min ê ji paxila Simbî mişext bûyî û xwe li ber palên Alpê girtî.

Min piştî bîst salan ew dît. Sermaya Alpê bi yek carî li min bû honikahiya zozana Berçelan.