DARA HÊVÎYÊ

DARA HÊVÎYÎ

Ji dîroka qedim vir de, gelek siwar û peya berê xwe dan wan çîyayan lê çîya dergehên xwe ji her kesî re venekiriye. Li ser heval û dostên xwe xêr û bereketa xwe barandiye lê li ber nebaş û xiraban xwe kiriye sir û seqem, mij û dûman, ba û tûfan! Lewra çîya bi rih e, bi can e, ew dergehê xwedîyê xwe ye. Dilê wan li kê bikele dost û hevalên wan ew in. Çem û robarên di hembêza wan de diherikin, başî û nebaşîyan baş dipîvin. Bi her çilkek lehîyê rê û dirban li ber nebaşan digirin, sawê dixin dilê bêbêxt û xaînan. LE zarokên xwe li ser banî û axa wekî şinahîya bi xeml, diparêzin, wan bi gîyana xwe dimêjin. Ji ber vê yekê ye ku ji hinekan re dibêjin, “Zarîyên Çîyê”, lewra ew bûne ewladên çîyayên bilind!