BOYUNDURUK

artık susmalıyım

ağlanacak ne kaldı geriye

tekmil güzelliğimi harcadım

yıkıldı içimde sırça saraylar

yalnızım

söylenecek bir türküm yok artık

artık susmalıyım

kimse gülmesini bilmiyor

kimse ağlamasını bilmiyor

gereği yok boş tirenlere el sallamanın

yağmurlar çoktan kurudu topraklarda

aylar oldu şarkılar susalı

sen her gün biraz daha uzakta

biraz daha dağlı

kapkara suçlanıp harcanırken

unutulmuş mabetlerde

peygambersiz bir put gibi yaşamam neye

artık susmalıyım

utanacak

ne

kaldı

geriye