ANTÎGONÎ

“Te xêr e? Xuya ye derdekî te heye, ka bêje!”

“Erê, qey tu nizanî Kreon ferman daye ku

ji herdu birayên me yekî bispêrin axê û yê din nespêrin.

Weku dibêjin, Eteoklîs bi dadwerî, li gor rê û resmê olî

bi nirxên şahdetiya ku şehîdan dikevin binax kiriye

da ku birûmetî û serbilindî here welatê miriyan.

Lê ferman daye ku tu kes termê Polînîkîsî ku bi birînên

xedar bêcan mayî nesipêre axê û jê re şînê negire!

Mîna kelaxekî mirdar ser rûyê erdê bêgor bimîne,

bibe nûşî canê teyr û tûrên, seg û gurên dirinde

ku çavbirçî û har ji sibê heya êvarî li xwarinê digerin.”

Axaftina navbera du xwişkan, Ismînî dipirse û Antîgonî dilê xwe vedike.

Ev tragedyaya ku 2500 sal berê li Yewnana Antîk hatiye nivîsandin, vêga li Kurdistanê, welatê miriyên bêserûşûn konê xwe vedide. Kurdiya Antîgonî îthaf e ji Dayikên Şemiyê û wan miriyên bêkêl û gor re...